GÜNCEL
Menekşe Aydınlar: 7 sene yatmadım, kapının önünde bekledim
24 yıldır aradığı oğlunun akıbetini sormak için Diyarbakır'dan Galatasaray Meydanı'na gelen Menekşe Yıldırım, hala oğlunun gelebileceğini düşünüyor. "Umut da bir yandan acı veriyor" diye ekleyen Aydınlar, 7 sene yatmadan gece gündüz kapısının önünde oğlunu beklediğini anlatıyor.
Cumartesi Anneleri, 675. hafta eylemlerinde 23 yaşında gözaltında kaybedilen Cüneyt Aydınlar'ın akıbetini sordu.
Diyarbakırlı Cüneyt Aydınlar üniversite eğitimi için 90'ların başında İstanbul'a geldi. 23 yaşındaki Aydınlar, 20 Şubat 1994 tarihinde Bakırköy İncirli'de bulunan Ömür Durağı'nda TEM polisleri tarafından gözaltına alındı. Aydınlar, aynı operasyonda gözaltına alınan 14 kişi ile birlikte dönemin işkence merkezi Gayrettepe'ye götürüldü. Emniyette 7 gün kayıt dışı gözaltında tutulduktan sonra, 27 Şubat 1994 tarihinde gözaltı kaydı yapıldı.
14 kişi mahkemeye sevk edilirken, aralarında Cüneyt Aydınlar yoktu. Görgü tanıkları, 2 Mart 1994 tarihine kadar birlikte gözaltında tutulduklarını ve Cüneyt'e işkence yapıldığını söylüyordu.
Polis yetkilileri, oğullarını soran Aydınlar ailesine oğullarının yer gösterme esnasında ellerinden kaçtığını söyledi ve firar ettiğine dair bir tutanak gösterdi. Ancak ailenin ve avukatların yaptığı araştırmada, görgü tanıkları Cüneyt Aydınlar'ın yer gösterme adı altında götürüldüğü Cihangir'de polisler tarafından bir inşaata götürüldüğünü ve sonra silah sesi geldiğini belirtiyordu.
Ailenin yaptığı tüm başvurular sonuçsuz kaldı. Açılan davada polisler beraat etti.
24 yıldır oğlunu arayan Menekşe Aydınlar, bir kez daha oğlunun akıbetini sormak için Galatasaray Meydanı'ndaydı. Diyarbakır'da yaşayan Aydınlar, her hafta oradaki kayıplar eylemine katılıyor. Oğlunun gözaltında kaybedilişinin yıl dönümü nedeniyle bu hafta İstanbul'a geldi.
Eylemde, Aydınlar ailesi adına Recep Aydınlar konuşarak, kardeşinin mezarını ve adalet istediklerini dile getirirken, anne Menekşe Aydınlar gözyaşlarını tutamadı.
Eylem sonrası ETHA muhabirine konuşan Menekşe Aydınlar, şunları söyledi: "Bunlar bulunsun, ortaya çıksın. Onu istiyorum. Hep üzülüyorum. Her gün böyle. Bu zulümdür. İnsan bilse neyse, ümidini keser. Bazen umutlanıyorum. Acaba bir gün gelecek mi... İnsan görmediği bilmediği bir şeyi... Umut da bir yandan acı veriyor. Çok acı geçti. 7 sene ben gece gündüz yatmadım, kapının önünde duruyordum, yatamıyordum. Diyordum belki gelir, kaçtıysa gizli gelir, sokağa bakıyordum. 7 sene, 10 sene yatmadım."